1.
Definicja
Klasyczny aparat fotograficzny - aparat analogowy
BŁĘDNA NAZWA
Aparaty fotograficzne na błonę światłoczułą często są niewłaściwie nazywane analogowymi. Wskutek rozpowszechnienia się cyfrowych aparatów fotograficznych, które używane są obecnie masowo, nazywa się je po prostu „aparatami”. Przez analogię do przejścia z sygnału analogowego na cyfrowy, np. w urządzeniach do odtwarzania dźwięku, uważa się błędnie, że takie przejście nastąpiło również w sprzęcie fotograficznym. Faktycznie jednak klasyczny aparat fotograficzny był urządzeniem mechanicznym, które do zapisania obrazu na błonie światłoczułej nie potrzebowało sygnału analogowego. Taki sygnał w ogóle nie występował w klasycznych aparatach fotograficznych.
SPOSÓB DZIAŁANIA
Klasyczny aparat fotograficzny jest urządzeniem przystosowanym do naświetlania materiału światłoczułego. Materiał ten umieszcza się we wewnątrz aparatu, w postaci zwiniętej błony światłoczułej, która jest przewijana w jego wnętrzu za pomocą odpowiedniego mechanizmu (zwykle sprężynowego), w celu naświetlenia każdej z klatek filmu, lub też stosuje się wymienne klisze bądź kasety z błonami ciętymi, które na potrzeby każdego zdjęcia wymienia się na tylnej ścianie aparatu. Zasada ich działania opiera się o prosty przyrząd optyczny – camera obscura (ciemnia optyczna).
Protoplastą fotograficznego aparatu klasycznego był aparat otworkowy (czarne wewnątrz pudełko z małym otworkiem, np. po szpilce, w jednej ścianie i błoną światłoczułą na przeciwległej). W późniejszych konstrukcjach otworek zastąpiono obiektywem, który poprzez soczewki skupiał na błonie obraz, na który był skierowany i wyostrzony.
2.
Budowa aparatu analogowego
3.
Aberracja sferyczna i chromatyczna
Aberracja sferyczna – cecha soczewki, układu optycznego lub zwierciadła sferycznego polegająca na odmiennych długościach ogniskowania promieni świetlnych ze względu na ich położenie pomiędzy środkiem a brzegiem urządzenia optycznego – im bardziej punkt przejścia światła zbliża się ku brzegowi urządzenia (czyli oddala od jego osi optycznej), tym bardziej załamują się promienie świetlne.
Zjawisko aberracji sferycznej na przykładzie soczewki płasko wypukłej
Aberracja chromatyczna, chromatyzm – cecha soczewki lub układu optycznego wynikająca z różnych odległości ogniskowania (ze względu na różną wartość współczynnika załamania) dla poszczególnych barw widmowych światła (różnych długości fali światła). W rezultacie występuje rozszczepienie światła, które widoczne jest na granicach kontrastowych obszarów pod postacią kolorowej obwódki (zobacz zdjęcie obok).
Powstawanie aberracji chromatycznej (1) i jej korekcja (2)
4.
Materiały światłoczułe
Materiał światłoczuły, materiał fotograficzny – ogólne pojęcie oznaczające wszystkie wyroby wykazujące wrażliwość na światło, które są wykorzystywane w różnorodnych procesach fotograficznych. Należą do nich zarówno materiały wrażliwe na światło widzialne, jak również na bliską podczerwień i ultrafiolet.
Przykład kliszy fotograficznej
Matryca światłoczuła CMOS
5.
Negatyw, pozytyw
Negatyw - odwrotność pozytywu, czyli oryginału. Popularna nazwa błony fotograficznej negatywowej.
Negatyw to także nazwa naświetlonej taśmy filmowej po nakręceniu na niej obrazów filmowych w kamerze. Negatyw jest najważniejszym spośród wszystkich tzw. materiałów wyjściowych filmu, służących do wyprodukowania kopii pokazowych filmu. Obok niego jest jeszcze negatyw tonu z naświetloną ścieżką dźwiękową. Oryginalne negatywy przechowuje się w archiwach a kopie eksploatacyjne do kin są wykonywane z duplikatów tzw. dupnegatywów. W przypadku zniszczenia oryginału wykonuje się tzw. kontrnegatyw z zachowanej kopii pozytywowej.
Pozytyw – odwrotność negatywu. W filmie, pozytywowa kopia pokazowa filmu na błonie fotograficznej do wyświetlania w kinie.
W fotografii, pozytyw jest obrazem fotograficznym odwzorowującym prawidłowo (zgodnie z rzeczywistością) obraz istniejący w naturze, a mówiąc dokładniej: odzwierciedla wprost proporcjonalnie różnice pomiędzy jasnością i barwą poszczególnych miejsc w fotografowanym obrazie.
Fotograficzne materiały pozytywowe dzieli się na:
- pod względem podłoża:
- przezroczyste (diapozytywy),
- nieprzezroczyste (odbitki, najczęściej na podłożu papierowym lub plastikowym),
- pod względem kolorystyki:
- czaro-białe,
- kolorowe.
